Güneş batarken yavru köpek kalan son gücüyle gelip başıyla çeneni dürttü. Kurumuş gözyaşlarını yanaklarından sildin ve köpeği kendine daha da yaklaştırdın.Her yeri kandı.Tam şu sırada annen ve baban ablanın durumunu öğrenmişti. Yaşlı insanlar kalp krizi geçirdiklerinde genelde ölürlerdi.

Dudaklarını yavaşça çektin Tuğçenin dudaklarından. Güneş ufukta yarılanmıştı bile. Tekrar omzuna aldın onu ve arabaya taşıdın.Ön koltuğa oturtup emniyet kemerini bağladın. Direksiyona geçip kucağına yavru köpeği aldın. Yavaşça çıktın otoparktan ve ıssız yolda sürmeye başladın. Arabada bilmediğin hüzünlü bir şarkı çalıyordu. Zamanın geri alınamayacağını anlatan imkansız bir aşk şarkısıydı bu.Tuğçeye baktın bir süre ve sonra tekrar yola. Gülümsüyordun