Dizlerinin üzerine çöktü.Şeyma elleriyle boynundaki demir tasmayı çıkarmaya çağırıyordu umutsuzca. Muzaffer dili tutulmuş gibi umutun gözlerinin içine bakıyordu. Umut bütün gücüyle çekici, muzafferin bileklerine indirmeden önce zavallı çocuk son bir kere "umut abi" diyebildi.

Ard arda defalarca bileklerini dövdü çekiçle bir kılıç döver gibi. Artık ayakları ayağa benzemiyor parçalanmış iki et parçası gibi kaval kemiklerinden uzanıyordu. Yerde öyle baygın yatıyordu muzaffer. Yaşına göre zeka seviyesi gerideydi muzafferin.

Gerçekten itici gerçekten kıldı fakat hiç kimse böyle bir acıyla başbaşa bırakılmamalıydı.Dar anüslü şeyma uzun süre ikizinin adını sayıkladı.

Umut ise daha hararetli birşekilde masasına oturmuş yazı yazıyordu.

Tuğçeyle göz göze geldin.
"lütfen" dedi sessizce.
"Lütfen birşey yap"