Yürürken yanımdan geçen bedenlere sıkışmış olan ruhları hissedebiliyodum. Hepsi "programlanmış" gibi hareket eden insanlardı onlar. Belirli saatlerde belirli işler yapan belirli insanlar. Bazen onlarda ne yaptıklarını bilmiyolardı fakat yapmaya devam ediyolardı. Telefonumda ki müzik listesi ordan oraya akıyo ruhumu ordan oraya atıyodu. Yürürken aklımda olan tek yer benim için "kutsal" olan o yere gitmekti tek amaç. Yürürken çok çok ince bi yağmur yağmaya başladı yere düşünce yeri bile ıslatmıyodu. Garipsemedim gökyüzü alışılmışın dışına çıkmak istemişti oda sıkılmıştı programlanmış düzenden. Hafif bi gülümseme ile devam ettim yürüyüşüme. Müzik listem bitmek üzereydi ve ben "kutsal yerim"e ulaşmak üzereydim...
https://www.youtube.com/watch?v=sMqNFAU0tOw