Zaman böyle geçiyordu. Askere gitmem gerekliydi ama askere gidersem. Para kazanamazdım ve ev bensiz geçinemezdi. O nedenle bir yüksek lisans ayarladım. 2 yıl tecil ettirdim. Çalışmaya devam ediyordum. Irmak biraz zengin ve elit bir aileden görüyordu. Ben onlar için pek hayallerdeki damat değildim. Onların hayali. Yakışıklı, holding sahibinin oğlu falandı galiba. Lan yannan böyle hayalin varsa kızı niye trabzona yolluyosun orda nerden bulsun aq öyle adamı.
Annesi sürekli parasızlığımıza laf çakıyordu. Sen öğretmen karısı olacak kız mıydın falan diyordu. Bence çok sinirlenirdim ama bir şey diyemiyoruz tabi. Bizim şirkette ekonomik sıkıntılar başladı. Ve işten çıkarıldım. Aynı zamanda dersanede battı. işsiz kalmıştım. Sadece özel derslerim vardı. Fiyatları da biliyorsunuz aq. Aile geçindirmez. Kayınvalide için beklediği fırsat doğmuştu. Birgün onların aileden bir düğündeyiz. Düğünde çok büyük bir otelde. Oturuyoruz bi masadak annesi dayısı falan falan. insanların beni ilk görüşü, ne iş yapıyorsun falan diye soruyorlar. Tanıma amaçlı işte neyse konu geldi paraya. Kayınvalide olacak huur karı çıkardı küpesini masaya koydu. Damat bak 2 yıllık maaşın dedi. Tüm masa güldü. huur çocukları. Kalktım masadan gittim. Irmak peşimden geliyordu. Çevirdim bi taksi bindik eve gittik. Bu olay aylarca devam etti. Irmağa hergün böyle şeyler söylüyordu. 1 buçuk yıl kadar geçti. Irmak boşanmayalım ama bir ayrı yaşayalım dedi ve çekti gitti.
Dünyam başıma yıkılmıştı. Benim o kazadan sonra dayanağım olan yegane varlık, sevdiğim kadın beni terk etmişti. Beni kurtaran, normal insan yapan o melek gitmişti. Tam 2 hafta evden çıkmadım. En son babam gelip aldı beni. Hiç bir şey demeden baba evinde yatmaya başladım. Hiç konuşmuyordum. Tek kelime etmediğim günler oluyordu. Sonuç mu yine pskiyatri aq.