Ardından uykuya daldım.

ilk defa hiçbir şey düşünmeden rahatça uyuyordum. Aklım oldukça durağandı.

Birden hava aydınlandı.
Elimde otomatik bir tüfekle taşlı bir yolda koşuyordum. Ne yaptığımı anlayamamıştım. Ama yapmaya devam ediyordum. Sanki çok önemli bir olayın içerisindeydim.

Koşuyor koşuyordum. Terlemiştim. Sanırım bir dağın zirvesine doğru koşuyordum. Çevremde kimse yoktu.

Siyah postallarıma taşlar takılsa da koşuyordum
Kollarım tefeği tutmakta zorlansa da koşuyorum.

Dağın Zirvesine doğru tırmandıkça Tepede birilerini gördüm askeri üniformaları vardı. Askerler sıraya girmiş, bir mağaraya doğru namlularını doğrultmuşlardı.

Ben oları 100 metre kadar aşağıdan görüyordum. Ve sanki o askerlerin yanına yetişmeye çalışıyor gibi koşuyordum.