Ben olaya biraz daha farklı bir yerden bakıyorum fakat bu kardeşimize katılıyorum.

Dini imanı para olmuş, para için kendi vatandaşlarının sağlığına zarar veren ürünler üretenler için, tecavüzcü, hırsız, dolandırıcılar için canımı vermem. Aklı fikri gibinde, amında olan, bu yüzden geleceğini bir saniye dahi düşünmeyen veletler için canımı vermem. Başka insanların can güvenliğini hiçe sayıp araba kullanan, kaza yapıp birilerinin canına kıyanlar için canımı vermem. Hesabı ödedi diye silah çekip arkadaşını vuranlar için canımı vermem. 78 milyonluk bir ülkenin gücünü elinde tutan, ve bu güçle boğulup ne yaptığını kendi bile bilmeyen siyasetçiler için canımı vermem. Dini kendi emellerine alet edip insanları manipüle etmeye çalışanlar için, müslümanlığın imajına sürekli eksi atanlar için canımı vermem.

Yukarıdaki listemsi şeyi bütün gün uzatabilirim. Yaz yaz bitmez. Ama ne demek istediğimi anlayın yeter.

Ben yukarıda yazdığım kişiler için canımı verirsem (bu ülkede hakikaten iyi insanlar da var fakat azınlıkta), benim eşim üzülecek, daha 1 yaşındaki kızım babasını hiç göremeyecek aklı selim olduğunda beni hatırlamayacak bile. Annem ve babam kahrolacak. Kardeşim -inanılmaz birbirimize bağlıyızdır- kendini kaybedecek. Şu an Türkiye'de aileme, sevenlerime bunu yaşatmayı göze alabileceğim bir toplum yaşamıyor kardeşlerim kusura bakmayın.

Bu arada Anadolu Lisesi mezunuyum fakat eğitimteki çarpıklık nedeniyle üniversite okumayı kazanmama rağmen ret ettim. Şu an yazılımcı olarak ailemin geçimini sağlıyorum. ilk fırsatta da yurt dışına kaçmayı planlıyorum. Ha Türkiye'yi özler miyim? Özlerim. Ama coğrafyasını. Kesinlikle toplumunu değil.