Gece o kadar heyecanlıydın ki uyumak için iki defa 31 çektin yine de döndün durdun. Kardeşini düşündün, acaba ne kadar büyümüştü. Baban terfi almış mıydı. Sanki bir hafta değil de bir yıldı geçen zaman. Annen hangi yemekleri yapacaktı sana gelirken. Arkadaşların hiç soruyor muydu? Yarın basit bir pazar değil yarın Kurtuluş Günüydü

Bütün bu arkadaşların, kandırılan bütün aileler adına intikam alacaktın hem de hepsinden.Bir daha asla ferre izlemeyecektin. Hayır hayır bu iptal ferre izlemeden olmazdı.31siz de olmaz ama evet derslerine çalışacaktın.Eve gittiğin zaman babanın karşısına geçecek ve
"Baba ortalamam 100 olmazsa zütümü gib baboooo" diye bağıracaktın. Eninde sonunda yine kardeşinin yeşil dantelli sütyenini dolduran göğüslerini düşünerek uyuyakaldın.

Sabah olduğunda anons gelmeden önce kalktın ve beklemeye başladın. Saat 8:30da anons geldi.
"DiKKAT DiKKAT veli görüşme saati başlamıştır lütfen kendi veya ailesi ölmemiş öğrencilerimiz yemekhaneye insinler" mikrofon kapatma sesi. mikrofon açma sesiyle birlikte duyulmadık bir erkek sesi "ananızı gibiyim"