3 yıllık sevgilim 3 mesajla beni terk etmisti. "ayrılmak istiyorum artık olmuyor lütfen ısrar etme, medaj atma, rahat bırak" günlerce mesajlarıma aramalarıma cevap vermedi en sonunda da beni engelledi. Aradan 2 ay geçti ve okul açıldı, aynı sınıftayız. Günlerce bana cevap vermediği içinde yüzüne bakmaya utanıyorum. 4-5 ay hiç konuşmadık, selamlaşmadık, bana bakmıyordu bile ama hala çok seviyordum. 17 aralık günü yani doğum günü sabahı içinde bi mutluluk var arkadaşlarının süpriz yapmasını bekliyor, bilmemezlikten geliyor falan ama haberi yok kimse bi kutlama hazırlamadı. içim elvermedi onun üzülmesine. Sınıftaki herkes aynı dershaneye gidiyor, yabancı dil okuduğumuz için tek dil dershanesi var ve hepimiz oraya gidiyoruz. Hocayı aradım böyle böyle durum var okul çıkışı herkesin dershaneye gelmesi lazım kutlama yapıcam, hoca herkese mesaj attı okul çıkışı deneme var herkesin katılması zorunlu diye. Okul arası oldu koşa koşa alışveriş merkezine gittim. (en sevdiği grup duman) duman albümü aldım, pastaneye sipariş verdim, okula döndüm ve en yakın arkadaşına durumu anlattım kutlama hazırladım ama sen hazırlamış gibi yaparsın. Bu hediyeyide al kendi adına ver ben verirsem almaz dedim. Okul çıkışı oldu hepimiz dershanedeyiz.Ben pastayı kolayı getirdim bi sınıfa hazırladım, sonra haberim yokmuş gibi en arkada oturdum, herkes geldi, en son o geldi ve alkışlsr iyki doğdunlar falan. Öyle mutlu oldu ki gözleri doldu. Herkese tek tek sarıldı teşekkür etti. iyiki varsınız dedi. Bir tek bana teşekkür etmedi beyler. En arkada da oturdum pastadan yiyemedim sadece arkadaşlarına "iyiki varsınız" demesini izledim. Yakın arkadaşı hediyeyi verdi, akşama eve gidince açmış ve çok mutlu olmuş, instagrama resim atmış "en değerli hediyem" diye. Benim aldığımı bilmiyerek. Herşeyi ben hazırladım, ama ben en arka sırada onu izledim ve sadece bana teşekkür etmedi beyler. Sadece bana iyi ki varsın demedi.