Günaydın panpalar,

Ben bunla sanki bişey yaşanmamış gibi konuşuyodum açılmaya da tırsıyodum çünkü beni de öyle sanmasın, hayal etmesin istiyodum. Buluştuğumuz da bile yakınlaşırken gergin oluyordu çünkü.

Bu olayı ablası ve ben dışında kimse bilmiyordu.

Ona ağırlık yaptığını artık taşımaktan bıktığını vs söyleyip duruyodu, saçmalamamasını, hayatının güzelleşeceğini söylesem de her gece kendine zarar verme düşüncesinden kavga ediyorduk.

Çok korkuyordum kendine bişey yapıcak diye..

Sonraki hafta katıldığı kulübün oturduğu yere biraz uzak bi tarafa izci gezisi vardı.

Gelmemi istedi ama 2 dakika ile son kalan yeri de kaptırmış oldum. Onu mecburen yalnız gönderecektim.

Bu arada unutmadan, ortağı denen şeref yoksunu bin evladı ise yurtdışına kaçmış dediğine göre.

Tüm hıncımı onu yakalayıp çıkarmak istiyordum.

Neyse bunu istemeden de olsa kampa yolladım tam 2 hafta kaldı. Orda cep telefonu vs yasakmış 2 hafta irtibat kuramadım ama kamp yetkilisi ile sürekli görüşüyordum iyi olduğunu söylüyordu.

Ama tahmin edebileceğiniz üzere yapmış beyler, canına kast etmeye çalışmış kollarına zarar falan vermiş kızlar son anda yakalamış.

Geldiğin de çok ama çok kızmıştım hatırlıyorum. Hergün özür diliyordu neredeyse.

Tatlı dil yılanı deliğinden çıkarır derler. Harbi pnplar işe yarıyo tatlı konuşunca birine istediğinizi yaptırabiliyorsunuz.

Dedim ya tam açılamadım asla diye. Artık ona yetemediğimi düşünmeye başladım normal bi arkadaşı gibi görünmeye o huur evladı yüzünden ben kendimi geride tutmak zorunda kalıyodum.

Yapmasam bi farkımın olmadığını sanacaktı.

Gene yoğun bi konuşmaya daldık bi gece
Aylardır görüştüğüm konuştuğum herşeyini adım gibi bildiğim, canımdan çok sevdigim kıza gerçekten açılma vakti gelmişti dedim.

Güzel bi mekan ayarlayıp onu kahve içmeye çağırdım, kırmadı geldi.
Kesinlikle biliyordu onu sevdiğimi ama önemli olan bunu söylemekti.
Güzel bir sohbetin ardından bi anda sustuk.
Söyleyecektim herşeyi az sonra ama yıkılacaktım..

Sonuna yaklaştık rezz..