idil'in attığı mesajları okuyorum , Ezgi zorluyo şunu yaz bunu yaz diye. "Şimdi Ezgi'yle berabersin ama bende hoşlandım senden , Ezgi'yi mi seçerdin yoksa beni mi ?" yazmaya başladılar. Bizim dızzo yemi kaptı tabii hemen. "Boşver Ezgi'yi ya seni seçerdim tabii , o gözleri kim seçmez" Vay yavşak , Ezgi'yle buuşmaya gelip idil'in gözlerinide kesmişti demek ki. Anasını gibicem beyler.

Cevabı aldıktan sonra Ezgi idil'in telefonundan Sülo'yu silip engelledi. Bundan sonra hiç bi şekilde ulaşamazdı. "Ben anlayacağımı anladım , şimdi sıçtım ağzına Sülo. Teşekkür ederim bebeğim , hadi ben kaçtım daha şu salaktan ayrılıcam" diyip kalktı Ezgi. idil ve ben kaldık bankta baş başa. Ama bizimde kalkmamız gerekti artık , konu komşu gören olur Kemal amcadan darbe yememek lazım. Ben yine el sallayıp gidilen bi veda olucak zannederken kollarını boynuma sarıp yanaklarımdan birer öpücük alıp gitmişti. Sonunda; günler sonra , aylar sonra beklediğim şey hiç bir çaba sarfetmeden olmuştu. Lan nasıl mutluyum anlatamam. O akşam ben eve merdivenlerden çıkmadım ama , direk balkona kondum kanatlanıp öyle bi mutluluk vardı bende. Karmaşık ve sinir dolu geçen bi gündü , ama bitişinin böyle olması; olağanüstüydü lan heralde.

Vakit yaklaşıyo beyler , ilk buluşmanın telafisi olarak bu haftasonu 2. kez buluşuyoruz.