Beyler ben ilkokuldayken durumumuz kötüydü kötüydü dediğim babam tamirciydi ve şimdiki gibi kendi dükkanı ws yoktu kartal sanayide çalışıyodu asgari ücrete yakın veya daha az bi paraya benim 4. Sınıf bitmişti benim bilgisayarım yoktu ama hep sağdan soldan oynardım bi zengin arkadaşım vardı ama gerçekten dost ne ailesi ne kendini 1 gün lafını yapmazdı her okul çikişi onlardaydim nerdeyse 3 bilgisayar vardi çocukta 4 e gidiyorum babam (aslında hiç sevmem ama o zaman büyük fedakarlık yapmış) karnemi alınca bilgisayar sözü vermişti karneyi aldım zütürdüm işte haftasonunu bekledim pazar günü izinliydi bi uyandım gittim koşa koşa pencerenin karşisinda oturuyor kahvalti masasinda annem dedi oğlum kriz var babanda alamamış maaşını hiç söyleme bişe demedim beyler halden anlardım girdim mutfağa azıcık bişeler yedim gittim odama babamda yüzüme bakamamıştı hiç zaten gözlerim dolmuştu bişey dememiştim karnemde tezgahın üstündeydi öyle oturdum yatakta çocuğum işte sitem etmemiştim ama üzülmüştüm sonra babam hadi gel oğlum gidip alalım demişti ya borç almıştı bi yerden yada kredi kartına çekmişti bilmiyorum 7 sene oldu o bilgisayar bozuldu çöp oldu babamla aram çok bozuldu düşman olduk nerdeyse ama o kasayı atamadim hala duruyor beraber aldiğimiz bilgisayar masasında şimdi babamla aram iyi olmasada durumumuz iyi beyler bende yaziyim dedim elinizdekilerin kıymetini bilin