Liseliler bilmez simitin 50 bin olduğu zamanlardayız. neyse işte annem okuldan alıyor hergün beni , evlerimiz yakın olduğu için sınıf arkadaşlarım ve anneleri ve biz hep birlikte yürüyoruz.yol üstündeki bakkala uğranılıp ekmek alınıyor her akşam o saatlerde. arkadaşlarım bakkaldan dondurma çikolata ne isterlerse alıyor. tabi annemde 2 ekmek parası var üstüne bi sakız alamazsın . bende o yaşın halden anlamazlığıyla anneme bilenmiştim. bende istiyorum diye ağlamaya başlamıştım. hemen durumu farkeden annelerden biri banada kendi çocuğuna aldığı dondurmadan almıştı . haliyle çok sevinmiştim ama benim aksime annemin yüzü düşmüştü. çünkü başkasından hiçbir şey kabul etmeme konusunda uyararak büyütmüştü beni. belkide kızmıştı utanmıştı başkasına muhtaç bıraktığı için. halden anlardım başka çocuklar gibi değildim. o yaşımda bile ailemi zora sokmamak için elimden geleni yapardım . şu yaşıma dek hiçbir okul gezisine katılamadım, okul kantinlerinde umarsızca para harcayamadım . liseden mezun olduğum güne kadar yarım ekmek arası peynir yedim sınıfta tek başıma, hangi birini anlatayım bilmiyorum .. neyse bölündü biraz devam ediyorum , o yaşta bi çocuğun elindeki dondurmadan vazgeçmesi nasıldır anlatamamam size. ama annem üzülmesin istedim. gözlerim dolmuştu ,dondurmayı istemediğimi söyleyip geri verdim .ağlayarak koşa koşa eve gittim .he ondan sonra da bir şey değiştimi yok , annemin cebinde hep 2 ekmek parası vardı ya bana birşey alacakti ya da ekmek ..