neden ben

Öncelikle Yazdıklarımın Hepsi tamamiyle gerçektir biraz uzun biliyorum okuyup cevap vermenizi bekliyorum.

Çok zor dönemler geçirdim. Kız olsun gerek ailevi sağlık gerek maddi açıdan
ama yıkılmadım çokta mutlu olmadım açıkçası... Liseye başladım dünyalar güzel olduğuna
inandığım biriyle konuşmaya birbirimizi tanımaya başladık bu bir süre sonra sevgiye aşka
dönüştü beraber tatillere gezilere sinemaya gittik anlıcağınız beraber zaman geçiriyorduk sürekli.
Gerçekten değer verdiğimi sevdiğimi düşünüyordum aynı şekilde de karşılığını aldığımı.
Aşağı yukarı 2 yıl olmuştu tartıştık kavga ettik. Yazmadım cevap vermedim çünkü kesinlikle
haklı olan taraf bendim aradan 1 hafta geçti yakın arkadaşlarımdan birisiyle kızın konuştuğunu duydum
ilk başta inanmadım aldırış etmedim.Bir yandan da barışma planları yapıyordum çünkü seviyordum
sonra aniden bir gece mesaj geldi sevdiğim kızdan bitti artık seni unutmak istiyorumdeyince
dünyalarım yıkıldı ağladım açıkcası normalde ağlayan biri değil sert duruşlu ağır başlı biriydim.
içime attım hayatıma önüme baktım nede olsa hayat devam ediyor. lise 2 yaz tatili dönemi
ayrılığımın üstüne pek uzun bir zaman geçmeden ailemle tatile çıkıyorduk.Çok kötü bir trafik kazası
geçirdik kurtulmamız mucize gibiydi. Hastaneye kaldırıldık kontrol vs yaparlarken annemin
kanser olduğunu fark etti ne yapacağımı bilemiyordum her gün ağlıyordum derslere sınavlara
girmiyordum.Ne kız ne erkek kimseyle konuşmuyordum. Sigara içiyordum bu olaylardan daha sonra
daha çok içmeye başladım hatta içkiye başladım yemek yemezdim sigara alır içki içerdim.
1.5 2 sene annemi görmedim ne telefonla arıyabiliyor ne ziyaretine gidebiliyordum. Gitsem
bile doktorlar izin vermiyordu.Her gün ağlıyordum sevdiğin birini kaybedecek olma duygusuyla
yaşıyordum. Lise bitti neyse sivasta mühendislik kazandım annem iyileşme sürecine girdi
eve geldi görebiliyordum artık.(bu arada tekirdağda yaşıyorum).Sivasa giderken yeni bir hayat
yeni bir başlangıç yapmak istiyordum. Sigarayı bırakma aşamasına girdim içkiyide ayda 1 kez
içmeye başladım zaten ingilizce hazırlık okuyordum.Bir şeyler rayına oturmaya başlamış derken
dönemin son sınavı 27 mayıs 2016 arkadaşın telefonunda kantinde oturduğumuz sıra sivaslı bir kız
gördüm çok hoşlandım etkilendim kızın numarasını buldum whatsapptan instagramdan konuşmaya başladık.
Uzun bir aradan sonra ilk kez mutlu olduğumu hissetmeye başlamıştım. Günde 6 saat mesajlasıyor 1 saat
de telefonda konusuyorduk.Tek sorun dönemin son sınavı olmasıydı fazla zamanım yoktu normalde
sınav bıter bitmez tekirdağa biletimi alacaktım. Sırf kızla buluşmak için 1 hafta büte
kalmamış olmama rağmen sivasta kaldım neyse iyi güzel bu cumartesi günü kızla buluştuk. Buluşmadan
2 gün önce bana karşı birşeyler istediğini söylediği an gerçekten o kadar mutluydum ki kelimeler
yetersiz kalıyordu.Biz kızla buluştuk konustuk gözlerimi alamıyordum daha sonra kız bana
iyi birisin sana karşı bende birşeyler hissediyorum ama ayrılalı yeni oldu eski sevdiğimi
unutamıyorumdediği an dünyalarım bir kez daha yıkılmıştı. Kalbime oklar saplanmıştı.20
yaşımdayım mutlu olmak istedim olamadım niye hayat bu kadar acımasız neden bunlar benim
başıma geldi anlayamıyorum sevmek birine değer vermek aynı şekilde birinin bana güvenip
beni sevip değer vermesini istiyorum çok mu şey istiyorum neden olmuyor neden?