Eskiden çok fakirdik. Babam tekelin satılmasında dolayı işsizdi, e yaşıda geçti tabiki. 8. Sınıfa kadar harçlık almadan gittim okula. Öğle yemeği yemez aç aç okul çıkışını beklerdim. Yerde çikolata filan görünce dayanamaz kimse görmeden alırdım. Yerde ki pis çikolatayı yerdim beyler. Üstünü yemizlediğimi sanıp yerdim. Bir gün annem benimle beraber okula gelmişti. Sınıftan bir kız murat yerdeki şeyleri yiyo demişti anneme. E yoksulluk çoğu zaman dolap boş olurdu. Huur evladı öyke diyince annem yıkıldı, bende dövecek diye çok korkmuştum da hayır yemiyom demiştim.

O günden bu güne pek bir şey değişmedi. Yazın ızgaracı olarak çalıştığım bir avm deki lokanta vardı. Mezuniyet balosu için takım elbise parasını ve kayıt ücretini çıkarmak için orada çalıştı bir kaçgün. Takım elbise 200 liraydı ama bende 110 vardı babamda cebindeki son 20 lirayı verip tanıdık olduğu için ay sonu veririz demişti. Adam istemeyerek kabul etmişti. Yerin dibine girmiştim beyler. Babanızon son 20 lirasını takom elbiseniz için vermesi nasıl bir durum biliyor musunuz?
Ailenizi sevin beyler. Onlar sizin için herşeyi yaparlar