ilkokul 8. sınıfa gidiyordum. Kardeşimde 2.sınıfta. Otobüsle gidiyoruz okula, otobüs kartları yeni gelmişti işte. Para yok tabi. 1 lira bana 1 lira kardeşime harçlık vermişti babam. Normalde kardeşim için de kart basmam gerekiyor ama ben basmıyordum öyle geçiyorduk. Bazı şoförler laf ediyordu ama atlatıyordum bir şekilde. Kardeşime de bir şey belli etmemeye çalışıyordum. Neyse bi gün okula gidiyoruz kartı bastım 1 kere. Para kalmadı daha kartta. Bende 1 lira var. Onun telaşını yapıyorum akşam napcam diye. Neyse o gün ben 1 lirayı harcamadım. Karnım acıktı ama yemek alırsam eve dönemiycez. Okuldan çıktım karnım aç 1 lirayı karta yüklettim. Kardeşim de parasını harcamış. Otobüse bindik kartı bastım şoför çocuk içinde basacaksın dedi. Benim başımdan aşağıya kaynar sular döküldü bir an. Ben de voleybolcuyum bu arada. Zaten ben inicem dedim şoföre. Kardeşime de dedim ki antrenmana gidiyorum ben annemlere söylersin dikkat et dedim. Tamam dedi ben indim otobüsten. Kartta para yok 5 kuruş param da yok. Saat akşam 6 da yürümeye başladım. 12 kilometre yürüdüm eve vardım. Saat 9.30 civarı olmuştu. Karnım o kadar acıktı ki gözlerim kararıyo artık. O kadar yorulmuşum ki. Annem dedi nasıl geçti antrenman. Ben de çok yoruldum dedim iyiydi ama dedim. Bir şeyler yiyip uyudum direkt. Bu da böyle bir anımdır. Uydurma falan da değil yani bizzat yaşadım. Hala aklıma geldiği zaman müzik dinlerken falan gözlerim doluyor bazen de ağlıyorum. Güçlü görünmekten çok yoruldum.