Aradan günler geçti, Mustafa'nın cezaevine girmesini öğreneşimden. Bizimkilerde söylemiştim, geçmiş olsuna gidiyordu herkes onlara. Bende sürekli Soner amcanın yanındayım, içim kan ağlıyordu. Çok pişmandım Mustafa'yı başımdan savdığım için. Belki savmasaydım onunla takılsaydım, bunlar hiç olmazdı diye kendimi yiyordum. Mustafa'nın annesi çok kötü olmuştu. Hastaneye kaldırıldı, çok üzgün stres içinde olunca. Bir şey olmadı iyi ki, üzüntü, sinir,stres yüzünden baygınlık geçirmişti. Böyle 3 gün sabahtan akşama kadar Soner Amcaların evinden hiç ayrılmadım. Gerçi akrabalar falan vardı onların evde ama, yapılabilecek bir şey varsa bende yapayım diye oradaydım.

Dilek abla bile geçmiş olsuna gelmişti. Neyse beyler artık sık sık gitmiyordum Soner amcalara, ama yinede bir ihtiyaçları olursa diye arada sırada uğruyordum. Buraları atlıyorum.