O an beynimden vurulmuşa döndüm. ikisinin de gözlerinin içine sırayla bakmaya başladım , bi idil'e bi Barış'a. Nerden tanışıyodunuz siz , benim neden haberim yoktu ? Neler dönüyodu olm burda.

"Siz tanışıyo muydunuz ya ? Benim neden haberim yok ki bu durumdan ?"

ikiside bana doğru dönüp anlatmaya başladılar. Önce idil atıldı;

"Küçükken sizin yan apartmanda oturan Alev hocadan matematik dersi alıyoduk biz. Ben , Sergen , Gülşen ve Barış. Barış'la ordan tanışıyoruz biz"

Sonra Barış devam etti;

"Evet kanka , kursta yengeyle birlikteydik. Bunlar üçü birlikte pek bi gıcıklardı bana , aralarına almazlardı ya gıcıklar. Bizde dersi dinlicez diye kaynatır oyun oynardık."

Sonra kendi aralarında o günlerde yaptıkları muzipliklerden bahsettiler. idil ve Sergen'in asansöre su dökmeleri ve suçu Barış'ın üstüne atmaları , Barış'ın her fırsatta Gülşen'e yazılma çabaları falan. Sanki ben orda yokmuşum gibi. Hata mı etmiştim olm ben Barış'ı getirmekle. Kıskanmıştım. Sevgilimi en yakın arkadaşımdan delicesine kıskanmıştım. Ama belli etmemem lazımdı. Tenefüs zili çaldı , Barış ve ben sınıfa çıktık. içime bu şüphe , bu kuşku neden düşmüştü ki durduk yere ? Yok artık , kıskançlığında bi boyutu var. Bunun için Barış'la alakamı kesecek değildim tabii ki. Ya da öyle miydi ???