"bi şey söyliymi yalnızım diye düşündükçe kendini ona kitler gibi oluyor insanlardanda ister istemez uzaklasıyorsun"

bu konuda kesinlikle haklısın, ben de farkındayım ama çocukluktan arkadaşlarım farklı farklı yerlerde şu an, ben de başka şehirde okuyorum zaten.

hiçbir şey yapamıyorum bu konuda, yoksa olay kendimi cezalandırmak değil mazoşist değilim sonuçta. her şey ağır geliyor artık, kendimi bildim bileli böyleydim de, hiç bu kadar koymuyordu, hiç gözlerim dolmuyordu. şu an kahkahalar atan arkadaş grupları, sevgililer görmemek için yere baka baka gözlerimi kaçıra kaçıra yürüyorum. bir an önce kendimi eve atıyorum ki daha çok canım acımasın