Her sabah kapının önüne çıkıp volta atıyorum, Mustafa'ylada uzun süredir görüşmüyordum, onuda aradım. O da benim gibi boş malum. ikimiz birlikte volta atmaya başladık bir süree sonra. Abim, iş bulup çalışmaya başladı tatili bitene kadar. Bu evde tabi şok etkisi yaptı, yine bana yüklendiler. O çocuk hem okuyup, hem çalışıyor falan filan.
-
Ertesi gün akşam tekrar dışarı çıktım, bu sefer Meyem'in kapısının önünde volta atıyorum. Belki tüm gün dışarıda durmadığımdan Meryem'i hiç ama hiç görememiştim. Ama Dilek teyzeyi görmüştüm, beni görünce mutlu oldu. Tabi bende.
-
Dilek teyze: Nasılsın Kutsalll?
-
Ben: iyyim Dilek abla sen nasılsın?
-
Dilek Teyze: iyyim oğlum, aynı işte. Evde koşuşturmaca, Emre'yle uğraşıyorum tüm gün bende.
-
Ben: Emre'yi öp yerime Dilek abla.
-
Dilek Teyze: Olur canım, görüşürüz.. Annene selam söyle.
-
Ben: Aleykum Selam'da Dilek abla, Meryem hiç gözükmüyor?
-
Dilek Teyze: Dershanede canım o. Niye ne oldu?
-
Ben: Hiç öyle Dilek teyze. Gözükmüyor ya bayadır, birde en son gittiğinde bizden biraz kötüydü.
-
Dilek: Evet canım, arkadaşına çok üzülmüştü. Zaten arkadaşına da bir şey olmamış. Şimdi daha iyi.
-
Ben: iyi Dilek abla, kendine iyi bak tutmiyim seni.
-
Dilek: Görüşürüz canım.

iyice canım sıkılıyordu, Meryem'i bir kere daha görmeliydim. Ne olacaksa, olsun bir cevap almalıydım. Kafama takmıştım yoksa. Akşama kadar bekledim, bizim kapının önünden geçmesini.