Hobbaalaaa vede cuballaaaaaa, evet beyler. Benim kabusum olan, yavşakların şahı abim geldi üniversiteden.

Ulan halbu ki üzerimde ki, günlerin amelelik yorgunluğunu yeni atmıştım. Benim yavşak abimin gelmesi, beni aşırı derece kahretmişti. O yokken ben evde tek başıma çoooooook mutluydum. Ama o bin geldiğinde, üzüntü, acı, göz yaşı, gam-keder üzerimden ekgib olmuyor. Hiç bir zaman anlaşamadım, her günüm o muallakyle kavga etmekle geçiyordu.

Abim dediğine bakmayın, aramızda 3 yaş var. Normalde abi bile demiyorum ama muallak bana zorla abi dedirtiyordu. Küçükken az dayak yemedim züttoşdan.

Neyse abimin zaten geleceğini biliyordum, ama tamamen aklımdan çıkmıştı.