Bir gün uyandım ve dedim ki kendi kendime neden yaşar bir insan 21 yıldır sebepsiz yere aklımdan geçirdiğim şeyler ; geçmişim, yaptıklarım, hatalarım, hüzünlerim, mutluluklarım veyahut amaçsızca sevmelerim... En çokta burada kızdım işte kendime sevmelerim, sevmeler... Neden sever bir insanı kendisini sevmediğini bildiği halde neden bağlanır ki ona ?
Cevap bulamadığım bir soru bu fakat...

Öncelikle kendimden bahsedeyim sizlere 21 yaşında başından birçok olay geçmiş yaşanmaması gereken bir hayat yaşamış genç bir arkadaşınızım. Yaşadıklarım artık bana fazla geliyor bundan dolayı buraya hayatımdan izler bırakmak istedim belkide hayatta bıraktığım tek olumlu şey buraya yazdıklarım olacak velhasıl işin özü dostlar siz beni sevdiğim kızın bana hitap ettiği şekilde tanıyın isterim o bana hep Zarif derdi sebebini hala bilmiyorum bunu ona karşı her zaman kibar ve nazik olmama bağlıyorum ki bence bu böyle ama ben birde onun fikrini almak isterdim...

Hadi dönelim hikayemize :

... cevabını aramayı da hiç bırakmadım. isterseniz her şeyin en başına dönelim 17 yaşıma yani.

Not : ilgi gelirse seri olarak devam edeceğim dostlar fakat 1 kişi dahi merak edip yaz derse de yazarım.