Telefonu açar açmaz bir kükreme sesi duydum, telefonu kulağıma yaklaştırmaya korktum dıbına koyim.
-
Ben: Efendim babacım?
-
Babam: Neredesin lan şerefsiz?
-
Ben: Baba dedim ya Soner amcagille yayladayız.
-
Babam: Ulan seni gebertecem lan, sen eve gel seni çiğneyecem. Şerefsiz, ırzm düşmanı.
-
Ben: Baba biraz ağır oluyor ama.
-
Babam: giberim ağırını lan muallak, görecez sen bu eve gelme oğlum!
-
Ben: Taaam gelmeyiz yaaa
-
Babam: Ne demek gelmeyiz lan gevşek, bana ağzını karı gibi yayarak konuşma.
-
Ben: Baba ne oldu önce bir söyler misin? Sakin ol biraz.
-
Babam: Lan Allahsız, şerefsiz. Sen ne olduğunu çok iyi biliyorsun, eve çık gel hemen. Yürüyerek mi geliyon, atla mı geliyon, katırla mı geliyon. Artık bilemem. Bugün bu eve geleceksin.
-
Ben: Baba nasıl geleyim, az önce gelme diyordun ya. Valla gelemem baba otobüs falanda geçmez, Soner amcayıda yoramam şimdi, ayıp olur. Adamlar o kadar mangal yaptı, herkes burada.
-
Babam: Telefonu Soner'e ver.
-
Ben: Baba hayır.
-
Babam: Ver lan huur çocuğu
-
Ben: Baba abartma, ne diyon ya? Karına mı sövüyon anlamıyom ki?
-
Babam: Lan oğlum benimle taşşak mı geçiyon sen, ver o telefonu yoksa seni daha beter yaparım gelince. VER LAN!
-
Soner Amca'ya babam seninle konuşmak istiyor abi dedim. Verdim telefonu. Babam, olanı biteni Soner Amca'ya anlatmadı tabi, sadece gönderebilir misin? dedi. Az da telefondan muhabbet ettiler amk. Ama sağolsun Soner amca müsade etmedi, yarın bizle gelir dedi.

O gün için zütü kurtardığıma sevinmiştim. Yarım saat, bir saat sonra Annemi aradım.