selam arkadaşlar
biraz içimi dökeyim istedim
tam 8 yıldır şizofreni teşhisiyle tedavi görüyorum.
staj döneminde başlayan rahatsızlığım tam 4 hastaneye yatış, 30 farklı ilaç, eziyetler, içe kapanmalarla bugüne kadar geldi.
8 sene önce bir hayalim vardı. Ne aile yaşamında başarı ne zenginlik ne başka birşey sadece - ve getirisinden bağımsız olarak - iş yaşamında başarı hedefim vardı yani bir problem çıktığında görüşü alınan saygın sevilen bir insan olmaktı hedefim
ancak her şey iyi giderken iyi bir üniversitenin iyi bir bölümünde okurken staj döneminde gördüğüm baskı ve haksızlık neticesinde bu gazuret hastalık başa geldi. yine krizler geçire geçire nefessiz kala kala bitirdim üniversiteyi ancak iş yaşamında bir türlü tutunamadım kendime yapılanları kabul edemiyor kabullenemiyordum tabi bir yandan da malum ilaçların yan etkileri (sabah işe geç gitme dış görünümümün değişmesi içe kapanma vs.) bir yandan ailemin her hareketini bilinçli olarak yapıyor, bizi bilinçli olarak üzüyor düşüncesiyle bana yaptığı eziyet bunda oldukça etkiliydi. yeni işe girmeler işten kovulmalar 13 yasında dağılan ailem kendime olan aşırı güvensizlik beni aşırı yıprattı hatta bir ara her şey den vazgeçtim ve unutulmuş bir yerde yaşlı babamın yanında 3 sene geçirdim hayatımın en kötü 3 senesi öyleki sigara paramı çıkarabilmek için bütün kıyafetlerimi internette sattım maddi olarak çok iyi durumlarda olan kardeşlerim 1 kere bile aramadı annem öldüğünde dahi ağlamamıştım ancak inanın 3 sene boyunca her gece ağlıyordum tabii yine eziyet görüyordum babam yine kötü davranıyordu. en son ilaç kullanmadığım için tekrar hastaneye düştüm 2 ay ağır bir tedavi gördüm çıkınca herşey yavaş yavaş rayına oturmaya basladı ailemle aramı düzelttim toparlanıyordum yavas yavas ilaçların dozu düşmeye başladı kararlıydım tam düzelemesem de kendimi de salmayacaktım daha önce olmamak için direnmiştim ama ömss sınavıyla memur-mühendis oldum ve maddi açıdan da toparlanmaya başladım artık herşey 8 sene öncesine göre güllük gülistanlık
ancak hala tek sıkıntım var internette bakıyorum bütün arkadaşlarım terfi almış benim 2 katım maaşı olanlar var ancak hala mesleki tatminsizlik çekiyorum başkalarının dediğine göre kişilik olarak çalışkan zeki ve güçlü bir insanım bütün bunlara rağmen iyi bir yere gelemedim daha doğrusu emeklerimin karşılığını alamadım 30 yasındayım ve hiç kız arkadasım olmadı dediğim gibi yine de halime şükür ancak içten içe keşke daha iyi durunda olsaydım diye aklımdan geçiyor ancak içimden herşeyin daha da iyi olacağına dair bir umut var hala
neyse
başınızı ağrıttığım için özür diler herkese selam ederim