Mutlu değilim arkadaşım. arkadaşlarımın bana karşı davranışından aile içerisindeki huzursuzluktan bana yıkılan aile reisliği sıfatından sıradan hayatımdan ve özlediğim insanların olmasından mutlu değilim. ha neden şükretmiyon bin dicekseniz bu duruma en çok şükreden benim isyan etmiyorum ama mutlu değilim.
Arkadaş ortamında en çok güldüren ailenin neşe kaynağı olan olur olmadık yerde gülen aile büyüklerinin yada tanıdıkların güler yüzlü genç diye adlandırdıkları bi insanım ben ama sahte bu gülmeler ben mutluymuşum gibi yapıyorum ne zaman normal halime dönsem herkes başıma toplanıp noldu iyimisin bi sıkıntınmı var bak söylemessen darılırım gel bi dertleşelim gibi laflar işitiyorum bişey yok diyincede sen bizden uzaklaşıyorsun git dertlerini başkasına anlat(aile için)gibi şeyler söyleniyo.Ben iki sene önce babamı kaybettim sorarsan evet evi ben geçindiriyorum.
Ama mutlu görünmekten sıkıldım artık ne yapmam gerektiğinide bilmiyorum.
(Bunuda trend olsun diye yazmadım bunları kime anlatsam boşver geçer gider diyo ama iki üç senedir hep aynıyım ve BEN ARTIK MUTLU OLMAK iSTiYORUM)