50 kalibreyi kullanamadığım için ateş gücümüz düşman için etkisiz olmuştu. Böyle giderse fazla dayamazdık. Ne yapıp ne edip BMP'den kurtulmamız gerekiyordu. Ama elimizde onun zırhını delecek RPG yada benzeri bir şey yoktu. Bizde katılmış 3 kişiden birnin yanına geldim.
-Neden bize saldırıyorlar, zombilerin içinde insanların birlik olması gerekmez mi?
-Bunlar rus ordusunun kalıntıları, yağmacılar! Böyle grup halinde dolaşıp önlerine çıkanı yağmalarlar. Biz 9 kişiydik, kamyonumuz vardı. Önümüze aniden çıktılar. Diğerlerini öldürdüler, eşyalarımıza ve aracı aldılar. Biz bir şekilde kaçtık ama peşimizi bırakmadılar.
-Peki şimdi ne yapıcaz.
Bu sırada Mesut abi sürünerek yanımıza geldi.
-Benim bir fikrim var. Şu BMP'nin yakıt deposu tam arkasında bulunuyor ve o noktada zırhı çok kalın değil. Oraya vurarsak hemen patlar. Ama elimizdeki silahlar o zırlı delmeye yetmez
-Ne yapıcaz peki?
Mesut abi 50 kalibreyi işaret etti. Aklındaki şey 50 kalibreyi araçtan söküp yanımıza almak, çevreden dolaşıp BMP'nin arkasına geçmek ve yakıt deposuna ateş etmekti. Diğer arkadaşlar ateş etmelerini ve dikkati üzerlerine çekmelerini söyledik. Mesut abiyle aracın üzerinden makineliyi söktük. Baya ağırdı. ikimiz güçlükle taşıyorduk. Rusların arkasına dolanmak pek zor olmayacaktı. Etrafta bir sürü küçük ev vardı. Onları kullanarak sessizce arkaya geçecektik. Öylede yaptık. 50 kalibreyi taşıyarak askerlerin tam arkasındaki bir eve girdik. Silahı pencereye monte ettik. BMP'nin arkadaki kocaman yakıt depoları tam hedefimizdeydi. Silahın başına geçtim. Hedef aldım. Derin bir nefes alıp bastım tetiğe...