Kampüsten çıkmıştık. Araç yolda baya hızlı ilerliyordu, artık peşimizdeki yürüyen cesetler gözükmüyorlardı. Hırdalan kasabasına doğru ilerliyorduk. Yeliz hoca arabanın hızını düşürdü. Önce neden hızı düşürdüyünü anlamadım ama sonra nereye gitmesi gerektiğini bilmediğini anladım. Ama bana gidilisi yeri sormak yerine başka bir şey söyledi.
-Ünsal beyide almalıyız. Burda bırakıp gidemeyiz.
Şaşırdım aniden. 50 kalibrenin başından indim aracın içine geçtim.
-Ünsal hocada mı yaşıyor?
-Evet Ünsal bey ve karısı yiyecek bulmak için kasabadaki markete gittiler. Sen gelmeden az önce.
Ünsal hoca ve karısı Damla hanım her ikisi bizim üniversitede çalışıyorlardı. Onların hayatta olduklarını öğrenince şaşırdığım kadar sevindi ayrıca. Aracı markete sürmeyi söyledim ve yeniden 50 kalibrenin başına geçtim. Kasabada da bu lanet olası yaratıkların olma ihtimali çok yüksekti.
Market çok uzakta değildi. Kısa sürede oraya vardık. Ama buna karşın market baya büyük bir yerdi. Eğer Ünsal hoca ve karısı hala içerdeyse onları aramak için birilerinin içeriye girmesi lazımdı. Mesut abi yaralıydı. içeriye gidecek halde değildi. Yeliz hocamıda tabi ki içeriye gönderemezdim. iş bana kaldı yine. Silahımı alıp indim araçtan. Yeliz hanıma işleri ters gitmesi durumunda hemen burdan uzaklaşmasını söyledim. Evimin-evdeki barınağımın anahtarlarını verdim ve tabi ki adresi tarif ettim.