Şimdi yanlızım. Kimseler yok, zombiler dışında tabi. 2 aydan fazladır Bakünün sokaklarında tek başıma dolaşıyorum. Tek maksadım kuzeydeki kampa gitmek ama nerde olduğuyla ilgili hiç bir fikrim yok. 2 aydır kampın olduğu yeri gösteren bir harita falan arıyorum ama bir türlü bulunmuyor. Donanımım iyi ama. Durumlar kontrolden çıktığı zaman, bunların olacağını anlamıştım o yüzden askeri karakoldan gereken herşeyi almıştım. Land Rover Defender marka bir zırhlı aracım var. Otomatik tüfek, makineli, tapanca ve.s bir sürü silah almıştım. Birde aracımın üzerinde .50 kalibre var. ilk günlerde bu yaratıkları öldürmek zor geliyordu bana. Onların artık insan olmadığını kabullenemiyordum. Sonra alıştım. Her gördüğümde bastım tetiğe,1 ,2,3,4,5 geberttim hepsini. Elim titremiyor, öldürmek artık benim için sıradan bir şey. Kampla ilgili bir ipucuyla yanı sıra şehirde benim gibi hayatta kalmış başka insanlarıda arıyordum. Ama yoktu kimseler. Cesetler vardı sadece. Yerde yatan ve yürüyen cesetler. Geceleri teyzemin evine gidiyordum. Teyzem ve ailesi salgın çıktığında yurtdışındaydılar. Kendilerinden bir haber alamadım bir daha. Zaten salgın tüm dünyada etkiliydi galiba. Evin altında küçük bir barınak vardı. Orada kalıyordum. Fark edilmesi güç bir yerdi o yüzden orada içim rahatdı.