0
hem evet hem hayır.
ekmeği yumurtaya batırıp kızartmak bayat ekmeği değerlendirmenin tüm dünyada
yaygın olan bir yoludur.
fransızların hiç şüphesiz, tostees dorees ("altın tost") adlı bir ortaçağ
versiyonu vardı ve bu daha sonra pain perdu ("kayıp ekmek") adını aldı; bu isim
cajun mutfağında servis edilen lüks numuneler için büyük bir şevkle benimsendi.
bilinen ilk yemek tarifi romalı aşçıdan
bilinen ilk yemek tarifi, romalı aşçı apicius'un 1. yüzyıldaki eserinde yer
alıyor. yemek sanatı adlı eserinde apicius, daha çok gelişigüzel bir biçimde,
bunun "lezzetli bir diğer yemek" olduğunu yazıyor:
"kabuğu çıkarılmış katıksız beyaz ekmeği tercihen büyük parçalara ayırın; süte
batırın, yağda kızartın, üzerine bal sürün ve servis yapın."
bu tarife eski fransız belgelerinde pain a la romaine ("roma ekmeği") olarak
referansta bulunuluyor. bu da onun i̇talyan tostu olduğu anldıbına geliyor. her
zamanki gibi, o anda nerede bulunduğunuza bağlı olarak, alman tostu, i̇spanyol
tostu, amerikan tostu ve hatta rahibe tostu tabirleri kullanılır.
fakir şövalyeler yemeği
"fransız tostu" tabirine i̇ngilizcede ilk defa 1660'ta, robert may'in usta aşçı
adlı eserinde rastlanır. aynı yıl gervase markham'in önde gelen eseri i̇ngiliz
ev kadını pain pedu'nün yağlı ve baharatlı bir versiyonunu içeriyordu; bu
durumda, i̇ngilizler açısından en azından o günlerde fransız tostu fransız
kökenliydi.
bu yemek aynı zamanda "windsor'un fakir şövalyeleri" adıyla anılır. bu ifadenin
almanca (arme ritter), danca (arme riddere), i̇sveççe {fattiga riddare) ve fince
(köyhat ritarit) versiyonları hep "fakir şövalyeler" anldıbına gelir.
bir teoriye göre ortaçağ'daki bir ziyafetin en pahalı kısmı tatlıydı
baharatların ve fındık, ceviz türü yemişlerin ithalatı maliyetliydi. soyluluk
unvanına sahip olmalarına' rağmen bütün şövalyeler zengin değildi; bu durumda
yumurtaya batırılıp kızartıldıktan sonra üzerine reçel ya da bal sürülerek
servis edilen bir yemek, kuralları bozmadan bu adabımuaşeretin
gerekliliklerini yerine getir