oncelikle soyleyeyim, uzun olacak.

gerci gelen giden pek olmaz da su an sinirimden ne yapacagimi bilemedim amk.

bi sirketim var ve yillardir sirketi ayakta tutmak icin gotum gibildi desem yeridir. omrum gencligim yollarda gecti, bi huur cocugu yuzunden elimde ne varsa kaybettim, butun borclarimi yine yemedim icmedim odedim. kaybettigim paraya vergi borclari, borclarin faizleri, faizlerin faizleri derken yine hala borc icinde yuzuyorum, varlik icinde yokluk cekiyorum. yokluk derken fakirlik perisanlik degil, yanlis anlasilmasin. ne esimi ne cocuklarimi hicbiseyden ekgib birakmiyorum ama kazandigim paranin onda birine gore bile yasamiyorum. ayakkabi almiyorum kendime, kiyafet almiyorum, kiyafet al bilmemne dedigi zaman hanim ben yeni kiyafete alisamiyorum diyorum. taktigim gunes gozlugu bes lira ve iki sene once aldim, hanim uc ayda bir aliyor en az ucyuz euro. it gibi hastalaniyorum, atesler icinde titriyorum ama evde yatayim iyileseyim demiyorum. doktora gitmiyorum amk para tutuyo diye. son bes alti aydir gogsume agrilar saplaniyor ve neredeyse kalp oldugundan eminim ama doktora gitmiyorum. neden mi? muayene parasi bisey degil ama beni bi gun hastaneye sevketse, iki gun yatirsa hastanede, isten gucten kalirim diye gitmiyorum amk.

edit: asil bomba assagida devam ediyor. rez alin, okuyun.