Bölüm 5 : Eve Gidiş

Sonunda Dünyaya inmeyi başarmıştık, Lydia ya baktım ve Morty nin arkasında ekipçe keşfe çıkmaya başlamıştık, gemi olduğu gibi ilerdeki suların arasına kamufle olmak için girmişti, suların içinde bir gemi saklamak bunu hayatım boyunca düşünemezdim herhalde.

Harabe bir binanın içine girmiştik hemen yanında Starbucks vardı, komik eskiden Starbucksa gidip kahve içerdim, arkadaşlarımla dertleşirdim, hepsi öldü, o iğrenç ahtapotlar teker teket öldürdüler, içim ürperdi, iyi ki Lydia var diye düşündüm o emniyette ve güvende ona hiçbirşey olmayacak, dişlerimi sıkıyordum, elimde sadece Lydia kalmıştı sadece o. Binayı dolaşmaya başladık işe yarar bir güç ünitesi, server ve kasetleri arıyorduk, büyük bir meyda holdinginin ana binasındaydık ve manyak gibi dosya arıyorduk nasıl yeneceğimize dair bir şey kırıntı bulabilirsek eğer bir şekilde zarar vermeyi arttırabilirsek belki de evimizi geri alabilirdik. Tabi birkaç nesil sonra. Elimizdeki belirli kasetleri çantaya atmıştık, serverları zütüremeyeceğimize kanat getirerek binadan çıktık bina yakınında nükleer sığınak vardı şansımızı orda deneyip ilaç depolayabilir böylece üstümüze yararlı olmuş olurduk, Abby bizi vizördeki kameradan takip ediyordu.

Morty:Abby lütfen şu sığınağın girişini hackleyebileceğini söyle bana.

Abby : denemeye başladım bile patron ama işe yarayıp yaramayacağını bilemiyorum eğer işe yaramazsa manuel olarak sen yapmak zorundasın.

Morty:lanet oladı zırh dan nasıl kabloları kısa devre yaptırmamı istiyorsun merak ediyorum.

Abby: Olumsuz, temas olmak zorunda, çantandaki ilk tardım kitinin içinde kare bi kutu olucak, onu vizöre bağla kabloların plastiklerini sıyır kutudaki kartı parmak uçlarını değdirdiğinde kapı açılacak.

Morty : iş başa düştü desene

Abbynin dediklerini yaptık. Kapı açılır açılmaz ahtapotlar mortynin ve bizim üstümüze atlaöaya başlamışlardı. Çığlıklar, heryerde çığlıklar vardı, o silahı ahtapotlara doğru tutup ateş eden bir tek ben vardım, yalnızca ben, mermim bittiğinde yerdeki iki silahı daha aldım ve rastgele ateş ede ede kaçmaya başladım.

Garip gerçekten de garipti nereye kaçıyordum ki, arkama baktım bu Lydia için huur çocukları o sapasağlam eve dönücek !

Ahtapotlar teker teker yere düştüler, kıvranan iğrenç bir ses çıkartan iğrenç yaratıklar, o metal iskeletleri silahlarımıza dayanamadı.

iğrenç sağır edici bir ses ve bir acı.

ALARM ZIRHTA iZiNSiZ HAVA GiRiŞi TESPiTi ALARM!

Heryerim yanıyordu, cayır cayır yandığımı hissediyordum, radyasyon derimi parçalıyordu telsizden son defa Lydiaya seslendim Seni seviyorum.