Best Buy
izmire yaklaştıkça o yaratıklardan daha sık görmeye başlamıştım. Ama hız kesmeden devam ettim. Hatta görmemeyim diye diye sahil yolunu tercih etmiştim. ilerde neyle karşılaşacağımı hiç bilmiyordum. Artık bütün herşey riskler üzerine kuruluydu sanki. Dikiz aynasından yanımdaki kızla gözgöze geldik bakıştıktan sonra toparlamak için;
-"Okuyormusun yada ne işle meşgulsün" diye sordum
-"Açık öğretimdeyim peki sen"?
-"Ege Üniversitesindeyim"
-"Birşey sorcam sana" dedi
-"Evet" diye cevap verdim
-"Ailemi bulabilecek miyiz yaşayorlar mıdır?"
-"Bunu bilemeyiz bende kız arkadaşımı kaybettim tek yaptığım inanmak yaşadığına inanmak"
O ağlıyordu kendimi zor tuttum çünkü güçlü olmalıydım.
-"Sende inan inanmak çok yüce birşeydir" dedim.
Cevap vermedi Narlıdereye vardığımızda bazı yerleden dumanlar yükseldiğini gördüm. Askerlerin burdan geçtiği belliydi. Yerlerde o zombilerden çokça vardı. insanlar görmeye başladım hayat demekki burda vardı hala. Hepsi arabalarındaydılar ve bzim gittiğimiz yöne doğru gidiyorlardı. Arabadan inip bi kaçını durdurmaya çalışsamda olmadı. Sadece birisi kaçabildiğin kadar kaç diye bağırdı arabasının penceresinden. Arabaya binip tekrar yola devam ettim. Amaan tanrım balçova taraflarında o leşlerden dahada fazla vardı ve Bestbuy'ın binasını görebiliyordum. Tanrım çevresinde aylak aylak geziyorlar ve geçen arabalara doğru atlıyorlardı. Oraya gitmek zor olcaktı benim için.