genel olarak namazında niyazında olmayan bir kardeşinizim. arada sohbetlere giderim. dinler dinler gelirim.
bu sabah dehşet bi karın ağrısıyla uyandım. gidip biraz sıçayım dedim. ama nafile yeterince hacet gidermedim. yinede karın ağrısını bastırdım. sonrasında okula gittim herşey çok normal. zütümün huyunu bildiğim için tehlikeli hoplamalı zıplamalı hareketlerden sakındım. böylece okuldan döndüm. bizimkiler bu gün sohbet var dinlemeye gideceksin dedi. ben zütümü karın ağrımı unutup sohbetin olacağı eve gittim. bi yandan sohbeti dinliyorum bi yandan çay içiyorum. ama çayda zift gibi demli. 3. bardağın sonunda karnımdan değişik bi ses geldi. önceleri sohbetin sonuna kadar dayanırım dedim. herşey güzel gidiyodu ama yapılan küçük ve komik olmayan bi espirinin sonunda yanımda oturan dayı yarıla yarıla gülmeye başladı. dayanamadım bende güldüm. tam o anda haşmetli bir osturma sesiyle beraber sıçtık dedim. herkes döndü bana bakıyor. hemen koşarak tuvalete gittim. bi yandan ağlıyorum bi yandan patır patır sıçıyorum. aman Allahım o nasıl bir koku. tabi kendi tak kokum olduğu için pek giblemedim. işimi bitirdim. rahatlamanın etkisiyle çıktım tuvaletten. millete gözükmeden evi terkedeyim dedim. bi baktım kapı kitli. açılmıyo. içeri baktım kimse yok. meğer o gülen dayı kokunun içeri yayılması sonucu fenalık geçirmiş hastaneye kaldırmışlar. ben de ev zemin katta olduğundan camdan çıktım.
ama bu günde sonra sohbete falan gidemem çünkü dayının durumu iyi değilmiş. sıçarak bi adamı öldürmüş olabilirim. zaten artık beni sohbet camiasına da almazlar