Dayımın küçük oğlu Deniz, 12 yaşında. Biz acaba Euro 2004 nasıl geçecek diye düşünürken o Mayıs ayında doğuvermişti. Geçen hafta doğumgünüymüş dayım da ısrarla çağırdı hem bayağıdır görüşemiyoruz diye olur dedim ben de tabi. Kapıdan girdim ev şampiyonlar ligi gibiydi teyzeler, dayılar, kuzenler ama hepsinden çok Deniz dikkatimi çekmişti boyu uzamış, saçları uzamış falan. Geleneksel hediyeler verildi falan sonrasında sohbet ediyoruz dayım bir olay anlattı gülüşmeler derken Deniz gibtir deli dedi. Dayım duymadı galiba derken Deniz yanıma gelip bugün hangi kuzenimi gibsem qumqi dedi. Ben olayın şokunu üstümden atamamışken dayım bu çocuğa bir haller oldu 3 aydır falan sözlükte mi ne takılıyormuş demesiyle dünyam başıma yıkıldı. Halen bu olamaz deyip kendimi teselli ederken Deniz tabletle yanıma gelip annemin kucağındaki bebeklik fotoğrafını göstererek anan yanımda zamqi dedi, işte bu bardağı taşıran son damla olmuştu herşeyi kaldırabilirdim ama anancılığı asla. Denize lavabo ne tarafta diye sordum önümde ilerlerken aldım aşağı seni dıbınakoduğum diye tokatlamaya başladım yerde inciciyim lan ben, 5 yıl muay thai 3 yıl kick box yaptım diye bağırmaya başladı ev ahalisi toplanınca tamam sakinim deyip evden ceketimi alıp çıktım.