Yüzünü gördüğüm adam oydu. Koruyucu cin , hamamdaki istişaremizde adının Meğmet olduğunu öğrenmiştim.Onu görünce donup kaldım , nasıl ne işin var burda dedim. Görüşmeyeli uzun zaman oldu dedi. Bismillah dedim noluyoz. Bir yandanda yukarı doğru babamlara bakıyordum. Adam benle konuşurken mezarlıktaki kedilerin hepsi yanımıza geldi gözlerini dikmiş adama bakıyorlardı. Hani böyle kedi saldırmadan kabarır ya aynı o şekilde duruyorlardı.5 -10 m aralıklar 6-7 tane kedi vardı…
Bana dedi ki ‘Eğer böyle saklanarak kaçarak yaşayacaksan ikimiz içinde bu kabus bitmez ilerde çocuğuna , onun kanına ardından onun kanına kadar gider bu yük. Kaçma , gece sabah ezanından bir saat önce saati tablayı al ve tuvalette aynanın karşısına geç, bir mum yak ve bekle “ Dedi. Dedim he kolaydı ne diyosun sen ya falan filan derken yukarden bir ses duydum. Oğlum hadi ne bekliyon diye seslendi babam.Ona doğru baktım tamam diye seslendim. Arkamı döndüm ve o orda yoktu.Şaşırdım mı şaşırmadım.