Camiye gittim.. Huşulu bir şekilde son sırada oturuyorum.. Hocayı pür dikkat dinliyorum kalbim feyiz ile dolmuş.. Yanıma 11-12 yaşlarında bir çocuk oturdu.. O an gözlerim doldu, duygulandım çocuk'taki iman aşkını görünce.. Neyse fazla uzatmayalım.. Namaza durduk, tam secdeye vardım, sen üzerime su boca etmez mi velet.. Olayın etkisi ile fırladım ayaga kalktım tabi.. Hangi ara taktıkysa vendetta maskesini, karşıma geçip "inci giber" diye kahkaha attı bir de ilkokulu andaval.. Yine de herşeye rağmen camii de sansürlü konuştuğu için bir merhamet hasıl oldu sol köşemde, yoksa fena haşlayacaktım..

Bu da böyle bir anımdır..