birkaç ay önceydi.
sevdiğim samimi bir kızın tatlı ve hoş bakışları altında içmiştim bir bira.
içten içe o güzel renkli gözleri, benimle yeterince ilgilenmediği fikrini destekliyordu, benle sürekli konuşuyordu velhasıl.
Konuşmalarını hiç hatırlamıyorum ama sesinin yumuşaklığı müthişti.
sonra garip bir sessizlik ve hasktr!
usulca kalktı masadan, ve kalkarken en naif biçimde fısıldadı:
"Sanırım uzun zaman görüşmemeliyiz."
Kalktım masadan bende, ne oldu ne bitti diye sorgulamadan bir asosyal olarak onurumu çiğneye çiğneye kadıköy sokaklarının nice dertler taşıyan kaldırımlarında oturdum kaldım.
Neden yani?
işte bu soruyu kendime yüz kombinle sordum.
Gelen geçenlere baktım biraz, farz et ders aldım.
Neyse sonra otobüse binip eve gittim ve kustum.