Aysel!!!
Komşumuzun kızıydı. 3 ay farkla dogmuşuz. Ayni okulda aynı sınıftaydık, cok zeki akli başında bir kızdı. iyi bir yerlere gelecegi küçüklügünden belliydi. Çocuktuk o zamanlar, sabahçıydık ikimizde. Okula beraber gidip beraber gelirdik. Aramızdaki bağ abi kardes ilişkisinden başka bir şey degildi. Hep korurdum onu! Beş senemiz beraber geçti. ilk okul bitti ortaokulda siniflarimiz ayrilmişti. Ama yine beraber gidip gelirdik. Bigibletten düşmüştü ve kolu incinmişti. Mavi gözlerinden yaslar durmadan akiyordu. Kendi bigibletimi yolun ortasina birakip kolundan tutup acile zütürdüm. ilk defa ona karşı bir şeyler hissettim yüregimde. Belkide çocukça bir duyguydu, belkide düştüğü için bir acimaydi icimdeki duygu! Orta okul bitti. Aysel anadolu lisesini kazandi ben düz liseye devam ettim. ilk defa ayri düşmüştük. icimi tarifsiz bir sızı kapladi. Aysel'e bakiyordum onun icin cok bişey ifade etmiyor gibiydi. En cokta bu yakiyordu canimi. Okulumuz ayriydi ama hep onun okuluna gider uzaktan takip ederdim. Seneler gecti benim aysel'e olan takintim gecmemişti. Okulun son senesiydi, okul cikisinda yine aysel'i bekliyordum. Aysel yanima geldi bir daha beni takip etme dedi. Yüzüne baktim, okulda herkes seni konuşuyor dedi. Tamam dedim dedigin gibi olsun. Ama onu görememenin acisini birde bana sorun. Lisenin bitmesine az bir zaman kala artik hislerime hakim olamiyordum. Sevdigim kiza acilmaliydim. Okul cikisinda yine ayseli bekledim. Aysel okuldan cikti servise binecekken yanina gittim. Aysel ne oldu dedi. Hic biraz konuşalimmi dedim. Tamam dedi. Yürürken bi anlik cesaretle aysel hep aklimdasin unutamiyorum seni dedim. Şaşırdı bir an. Nee dedi. Neyse boşver dedim utanmistim. Kizma tamam sözümü geri aldim dedim. Kizmadim sözünü geri almana gerek yok dedi. Kalbimi anlamsiz bir sevinc kaplamisti. Bende sürekli seni düşünüyorum ama birlikte olamayiz okulumuz nolacak derslerimize yansir dedi. Birşey diyemedim haklisin dedim. Görüşürüz dedi gidiyordu aysel. Gitme gel buraya diye yabanci bir ses duymuştum. Üç kişi ayselin kolundan tutuyordu. Hemen yanlarina koştum ama karnima saglam bir tekme ile kendimi yerde buldum. Aysel bagiriyordu yapma burak diye. Birden hepside üzerime cullandi. Hayatimda yedigim ilk ve son dayak oydu. Kipirdayamaz hale getirdiler beni ayselin yaninda. Bu kizdan uzak dur dediler ve gittiler. Aysel yanima koştu bişeyin varmi dedi. Yok bile diyemedim. Sarildi agladi. Yüzümdeki kanlar sari saçlarina bulasmisti. Gayri ihtiyari bi hareketle elimi sacina uzattim boşver önemli degil dedi. Belkide bu dayak ayselle benim aramda kopmayacak bir bagin habercisiydi. En azindan ben öyle saniyordum. Aysel üniversiteye gitti. Ben ise hicbir yeri kazanamadim. Ne kadar sevdigim kizi arayip sorsamda yaninda olmayinca olmuyordu. Uzaktaydi çünkü. Bazen biyerlerden borç bulup yanina giderdim, beni görünce yüzünde güller acardı. Hissederdim. Yillar gecti ayselin okulu bitti. Haber aldim birincilikle bitirmiş. Bir kac yerden teklif gelmiş. Kendi halime baktim aysel senin neyine lan culsuz dedim. Bir daha arayip sormadim. Onunda beni aramayacagindan emindim. ama öyle olmadi. Calistigim dükkana geldi şaşirmiştim. Çayin varmi dedi gülen gözleriyle. Var buyur gel dedim. Kosarak sarildik birbirimize. Allahim ne kadar özlemişim kokusunu. Konuştuk dertleştik. Beni unuttunmu aptal dedi. Seni unutmak kolaymi ceylanım dedim. Peki sen ? diye sordum, unuttum tabiki dedi. Bozuldum unutursun tabi dedim. Benim gibi bi çulsuzu nabacaksin dedim. Oy oy oy tripte atarmiş gibisinden laflar etti. Salak ben seni hiç unuturmuyum cocuklugumuz beraber gecti, beraber yedik, beraber ictik. Hic aklimdan cikmiyosun ki dedi. Rüyadayim sandim. Hayatimin en mutlu dakikalarini yasatti bana. Aylar gecti. Aysel makine mühendisi olmuştu. Dolgun bir maası vardi. Ama hep mutevaziydi. Cesaretimi toplayip evlenme teklif ettim. Hic düsünmeden evet dedi. Nisanlilik dönemine girdik. Yaklagib 4 ay nisanli kaldik. Dugunumuze az kalmisti. Ayselle alisverise ciktik. Magazalari gezerken baktim ayselin burnu kaniyordu. Yüzüde solmuştu. Hemen tuttum kolundan bi tabureye oturttum. Noldu neyin var dedim. Biseyim yok sicaktan olmus olmali dedi. Ama icime bir kurt düşmüştü. Kolunda ve boynundada siyahliklar vardi. Aksam telefonlastik. Napiyosun dedim. Napiyim bugün ne oldu biliyomusun dedi. Ne oldu dedim. Eve geldikten sonra bayildim dedi. Kafamida betona vurdum dedi. icime resmen bi ates dusmustu. ilk iş sabah hasteneye gittik. Test falan yaptilar. Doktor bana telefon etti ama ayselin haberi olmasin dedi. Gittim doktorun yanina, kapiyi vurdum, oturdum sandalyeye. Bak oglum sonuclar iyi degil. Acil tedavi gerekli dedi. Hastaligi ne hocam dedim. Lösemi dedi yani kan kanseri. Dünyam basima yikildi. Bilemezsiniz beyler. Doktor üzülmenin sirasi degil derhal tedaviye baslayacagiz dedi. Hastalik ilerlemis. Organlara sirayet etmiş. Bunu aysele nasil söyleyecektim? Yanina gittim ne oldu yüzün kirec gibi olmuş dedi. Tutamadim kendimi oldugum yere çoktum. Kötümüyüm dedi! Bisey diyemedim. Üzülme aşkim sen, ben gucluyum bunuda atlatirim dedi. Tedavi basladi. Kemoterapi, ışın hepsini uyguladilar. 29 kiloya kadar düşmüştü zavallim. Sabah ezani okunuyordu. Koridorda uyuyakalmisim. Telefonun sesine uyandim. Arayan onkolojinin sekreteriydi. Yukari cagiriyordu. Ayaklarim yürümedi. Yukari ciktim. Doktor aci haberi verdi. Ayselim 2005'in bugününde yeni dünyası olan ahirette dogmuştu. Mekanin cennet olsun canimin ici.