Mehmet abi;
"Hani ne taraftalar"diye gürledi
"Çalıların orada abi yaklaşık 250-300 metre arasındalar"
"Beyler bekleyin 100 metrede başlayalım yoksa kaçarlar"
"tamam abi"

Ardından herkes silahlarını dolduruyordu.
Ben bixi'nin mermisi yerleştirdikten sonra
kolunu çektim ve nişan aldım gelen gruba doğru.

Yaklaşık 5 dakika sonra;

"ATEŞŞŞŞŞŞ"diye bir ses ile
sessizlik, bozuldu ve öyle bir ses çıkıyordu ki
kulaklarımız çınlıyor ama devam ediyorduk.

"Berat"
"Berat
"Berat
Tam üç kere seslendikten sonra bana bakarak ne var dedi;
"Sağına bak o tarafa doğru hamle yapıyorlar"
"Anlaşıldı"

Üzerimizden mermi yağıyordu ama etkili taraf bizdik.
Ben bixi yi gelişi güzel ateşlemiyordum biliyordum az mermi olduğunu.
Derken hiç beklemedimiz bir anda, mevzinin devamı olan
kum torbasına rpg isabet etti.

Yaklaşık 15-20 metre vardı, patlayan yer ile aramızda.
Fakat acı bir inleme duyuldu.
Ben o tarafa baktığım da,Abdullah'ın yerde kanlar içinde
yattığını ve feryatlarını duydum.
"Yadê"
"Yadê"
"Yadê"
bunları söylerken ağlıyordu. (Yadê=anne)
Bixi'yi bırakıp yanına gitmeyi düşündüm ama bu sefer
büyük bir boşluk oluşacaktı.

Berat'ın ise görmemesi lazım dı yoksa ulu ortaya atlar ve
söverek mermi yağdırırdı.
Yanımda bulan Übeyit'e;
-Übeyit,Übeyit
-Ne var
-Abdullah'a yardım et

Abdullaha bakınca hemen elinde ki silahı bıraktı ve
oraya doğru koştu.