işte böyle ne ailesi tarafından nede okulu tarafından desteklenen, hatta ailemin ayrılmasıyla darmadağın olmuştum. gibtiri taktan bir hayata dönüşmüştü benimkisi, öğlen okula git akşam eve gel bira iç, sigara felan gırla zaten.

okul ortamından bahsedeyim hayatımın en kötü 1 senesiydi. sınıfta sadece 2 arkadaşım vardı birisi şerefsizdi zaten. diğeride bir kızdı çok sağolsun beni yalnız bırakmadı kardeşim arkadaşım oldu hiçbir zaman yan gözle bakmadım. oda olmasa kafayı sıyıracaktım. herkes ben yokmuşum gibi davranıyordu. acayip şekilde dışlanmıştım. sebebini anlayamadığım şekilde.

sonra öğrendimki arkamdan mal felan diyolarmış, sınıfta uygun zamanı yakalayınca espri yapıyordum. benden başkada kimse gülmüyordu zaten. (sorun bende değil okul hayatım boyunca hep gülmüşlerdi bu lanet okulda zeki sanılan inekler bir taktan anlamıyormuş onu farkettim)

la sınıfta devlet bahçeliye mehmet bahçeli diyen mi ararsın.
başkannın adı neydi diyen mi ararsın.
günlük hayatta çok sık kullanmadığın kelimeleri söyle zaten kelimelerin anldıbını bilmiyorlar lan bir avuç gerizekalıymış bunlar bizim geleceğimizin doktorları mühendisleri.