ahmet adında en iyi dostum vardı cebimizde hiç para olmazdı ama açta kalmazdık.

bi bakkal amcamız vardı bize güvenirdi bizde dondurma dolabından en pahalı dondurmalarını çalıp camide yerdik.

internet kafeye gidip süresiz masa açtırırdık sırayla gta felan oynardık sonra ben dışarı çıkıp ahmeti çağırırdım gel bi annen sana sesleniyor derdim ahmet kapıya gelince koşarak ordan uzaklaşırdık.
böyle caddedeki bütün cafelere yaptık hiçte yakalanmadık.

mahallede top oynamamıza kızan kişilerin evinin duvarına şekerli su veya kola felan dökerdik karıncalar gelirdi duvara.

demir işiyle uğraşan bir dükkana girdik çalışmaya usta bi yere gitmişti biz 4 5 kilo demir alıp eskiciye satmıştık bakkaldan canımız ne istediyse almıştık.

mahallede en iyi topaç oynayan ikimiz vardık, başka kişilerle topaç kırmacasına veya dişine oynardık hep biz kazanırdık çocukların topacını gözünün önünde yerden yere vururduk taşlardık ezerdik parçalardık çocuklarda ağlardı.

fakirdik ama çocukluğumuz çok güzel geçti, ahmetle hala aynı mahalledeyiz aradan 12 sene geçmesine rağmen hala en iyi dostlarız.