gittim baba yadigarı takım elbisemi giydim. birkaç mesajla nerede oturduklarını öğrenmiştim. arabayı mahallenin içinde sürüyordum. kahveye girdim sonra mahalledeki.
-naz'ın babası burada mı acaba?
-gel bakıyım.

kız izmir hanfendisi, baba yozgat dükü dıbınakoyayım. elinde tespih yarma gibi bir herifti. gittim oturdum yanına.
-anlat bakalım derdini.
-bey amca ben kızınızı sevdim. beraber kalıyorduk benim evimde, gecemiz gündümüz beraber geçiyor. okulda yanımda, evde yanımda.bir kere bile dokunmadım. sadece aşığız birbirimize. almayın kızınızı benden. onsuz yaşayamam ben..

bey amcanın gözler dolmuş bayrakları çekmişti. sonra saçma bir sorguya başlayarak gbtmi çıkarttı. temiz olduğunu düşünmüş olacak ki
-kızım için verebileceğin en büyük şey nedir genç?
-yarraaaam.

diyemedim tabi ki lan. kurşun manyağı yaparlar adamı kamil.
-hayatımı veririm efendim.
-bak genç seni sevdim. kızımla da konuşacağım ancak yalan dolan iş yapmayacaksınız.ne olursa haberim olacak,bir dediğimi iki etmeyeceksiniz.

çay kahve de ister misin paşam demek geliyordu içimden. tabi baba yüreği sahipleniyor işte kızını.