istesemde istemesemde her banyoda elimi attığımda haşmetliye geliyor aklıma ileri geri .s
Başlıyorum sıvazlamaya yüzüm gülüyor ama olacaklardan habersizim. Zevk doruklara çıkıyor ama yapmamalıyım sonu kötü bitiyor unutmamalıyım. Dur bi dakika bu anı bir yerden hatırlıyorum birazdan boşalıcam acilen durmalıyım!
Nafile sol elim izin vermiyor ve o an
- Çıkmak için izin istiyorum (yiyosa izin verme hahah hazin bi kahkaha)
O çaresizlikle ne yapacağınızı bilemez bir halde salıveriyorsunuz beyaz yapışkanı ağlamak çözüm deyil denedim.
Ve asıl olay burada başlıyor
Neden bilmiyorum ama her otuz birden sonra büyük bir pişmanlık duyuyorum. Çocuklarım havadayken zaman duruyor adeta o boşalma anında ben gibime gibim bana bakıyor, birşey anlatmaya çalışıyor gibi ama henüz anlayamadım. Öylece oturuyorum taburenin üzerinde son dakikalarını yaşayan bi su aygırı gibi..
Gözlerimi ayıramıyorum gibimden ayırmak istemiyorum o saat gibi tik tak ahenkle küçülüşünü izlemek hipnoz ediyor seni kısa süreli bi felç yaratıyor vücutta hayattan soğuyorsun o anlarda doğmamış olmak istiyorsun bi yandan çocuklarının ölümünü görmek bi yandan vücudun tüm vitaminlerini banyonun deliğinden kanalizasyona akıtmak, yeni çıkacak sivilcelere zemin hazırlamayı saymıyorum bile.
Yeni okuduğun 31in zararları adlı deneme aklına gelince düştükçe düşüyorsun olduğun yere kıçını verip o iki saniyelik zevk için bütün bunlara değer mi diye düşünürken aklına stoya geliyor ve
amaaan
Dayanamayıp giberim adaleti çekerim emaneti diyorsun ve küçük gibinle bi posta daha kayıyorsun..

Not: Giberim noktalamanızı okuyun bi solukta