memlekete döndüm. ehliyeti çektim peder de arabayı verdi bana zaten. arkadaşlarla çıkıp gezip dolaşıyorduk.bir gün o kızı gördüm beyler. cafelerden bir tanesinde otururken kesişmeye başladığım kız. yanına gittim bizimkilerden ayrılıp. kimse ne yaptığıma anlam verememişti.
-bu güzel kız ismini bana bahşedebilir mi?
-ihihihi hangi amaçla kullanacağına bağlı.
-böylesine güzel bir kızla tanıışmadığım için ismini merak ettim doğrusu.
-betül ben memnun oldum.
-ben de betül hanım, oturmamda bir sakınca var mı?

arkadaşları da arkadaşlarım da beni izliyordu. ulan ben ne zaman böyle özgüven dolu bir bin olmuştum da haberim yoktu? kıza yürümeye devam ederken akşam için de söz almıştım. cafeden çıktık arabaya gittik.bir manzaraya çektim, indik.

-bu şehrin ışıklarını seviyorum.
-aynen, çok güzeller.
-senin kadar değil ama!

yüzlerimiz birbirine yaklaştı. dudaklarını dudaklarıma değdirdim. hayvan gibi öpüşmeden zevk almadığımı farketmiştim zamanla. dilimi çıkardım sürpriz yumurta olarak. kızın da çıkarması olayın fitilini ateşledi. dillerimiz salsa yapıyordu adeta. gözlerimi açtım uzaklaşırken.
-tutkulu öpüşüyorsun.
-sen de öyle.

derken dudağını ısırmış malafatı allahuekber dağları seviyesine çıkarmıştı. tabi burada bir soru çıkıyor karşımıza, cansuya noldu?