öncelikle şukulamanızı istemiyorum. istersem namerdim. sadece okuyun ve entry girin. bana moral verin. ne bileyim ya. boşa anlatmamış olayım onu istiyorum.
sözlüğü uzun zamandır takip ediyordum sırf hikayemi yazmak için, içimi dökmek için kaydoldum inşallah okursunuz ve buraya yazdığım hayat gerçek hayatımdır. eğer yalansa en adi huur evladıyım.
Ben çok küçükken çok iyi top oynardım mahallede çalıma dizmediğim adam yoktu ayrıca çok iyide frikik kullanırdım artık benden çok büyüklerini 5 6 yaş büyüklerini çalıma dizmeye başlamıştım büyüklerim bana ortega derlerdi o zamanlar. abin bize çalım atamıyor sen atıyorsun diyip takılırlardı. bense babama baba beni altyapıya yazdır derdim. babam benden önce abimi yazdırmıştı ve o dönem torpil geçerdi. babam abini torpilli çocuklardan dolayı oynatmadılar seni mi oynatıcaklar dedi. belki gitseydim bi umut oynatırlardı. oynattıklarından hepsi torpilli değildiya sonuçta. sonra ortaokul ve lisede hormonal bozukluk denen illete yakalandım yaşıtlarıma göre çok kısa boylu ve aşırı sıskaydım. futboldan yavaş yavaş kopmaya başlamıştım. lisede millet beni futbol maçında oynatmamaya başlatmıştı. bu kısa boylu bunu ezeriz diye. haliyle özgüvenim sıfıra indi. sonra aradan yıllar geçti. çalıma dizdiğim bana hayran hayran bakan çocuklar benden iyi top oynamaya başlamıştı benimse özgüvenim yerlere inmişti. bu zaman içinde hormonal tedavi gördüm. bu zaman içinde fiziki çöküş yaşadım. artık topa yabancılaştım. ve aşırı asosyalleştim boyum ve kilom yerine geldi ama çok körpeleştim. geçenlerde 2 yıl önce beni halısahaya çağırdılar eski arkadaşlar benim hala iyi oynadığımı düşünenler. DÖKÜLDÜM. başımdan aşağıya kaynar sular döküldü. o oynarken 4ünü 5ini çalımladığım adamlar bana bacak arası çalım atıp dalga geçiyolardı. en sonda kaleye geç dediler. bari bi işe yararsın diye. bırakıp kaçtım. koşabildiğim kadar koştum. ama o eski hızımdan eser yoktu. geldim eve yatağıma girdim 1 saat boyunca ağladım. şu an 20 yaşındayım ve aşırı güçsüzüm. napacağımı bilmiyorum. sanırım bu dünya bana fazla geldi.