Beyler Selamun Aleyküm ben 116 yaşında bir panpanızım.. Evet yanlış duymadınız 116 yaşındayım isteyenlere osmanlıdan kalma hüviyetimi gösteririm.. Sene 1942 de Japonyanın Hiroşima kentinde ticarete başladım ve orada yatırım yaptım.. Tabi o zamanlar oralar karışık olduğu için millet açlıkla boğuştuğu için işler iyi gidiyordu..1943 yılında bir japon karısıyla evlendim fakat adını unuttum sonuçta 73 sene geçti amk.. Takvim 6 ağustos 1945'i gösterdiğinde meydanda oturup gazete okuyordum bugün iş yapmama kararı almıştım fakat gökyüzünden garip birşey belirdi ilk baş yıldız kayıyor sandım fakat...
Yıldıza benzemiyordu tamam lan bu atom bombası dedim aklımdan kaçmak geldi fakat matematiksel olarak kaçsam bile ölebileceğimi anladım.. Kelime-i Şehadet getirdim ve tekbir çektim.. Ordaki japonlar ters ters bana baktılar.. Bende 男は原子爆弾が来ます diye bağırdım.. Bunların gibinde değil amk.. Sonra bomba iyice görünür hale geldi ve bunlar 回避を避けます diye kıçlarını yırtmaya başladı amk salakları.. Sonra atom bombası iyice yaklaştı ve 6 katlı binanın çatısına bir koşuda çıkıp ALLAHU EKBER diyerekten atom bombasına kafa attım ve yaralandım..

edit1:Ölmedim çünkü iman power damarlarımda akıyordu...
Şehirdeki japonların %90 ı geberdi.. Bende 1 hafta kadar içerisinde hazırlanıp bu nükleer kentten uzaklaştım ve konyaya kaçtım..

Bu da böyle bir anımdır..

Konyada birkaç yıl yaşadıktan sonra ölümsüz olduğumu ve yaşlanmadığımı anladım ve bunun nedeni olarak atom bombasına kafa atmamı kabul gördüm..

Şukularınız şelale olsun...

ÖZET:Atom bombasına kafa attım..