"izlemekten başka yapacak bir şey yok"
"Mehmet abi nasıl olmaz Allah aşkına, öyle geçip gidecekler mi?"dedim
"Elinde keleş var etkili menzil en fazla 300 metre. Karşı taraf şuan 350 metreden
daha uzakta nasıl vuracaksın hedefi?"

Susmuştum o da haklıydı ama çok koyuyordu önümüzden ellerini
kollarını sallaya sallaya gitmeleri.
"Hemen bir tane Kanas istememiz lazım"
"bunu komutanımıza bildiririz"dedi Mehmet abi.

Şerefsizler öyle çekip gitti.
Biz ise sadece baka kaldık onlara.

Saat 6 gibi nöbet bitti ve bizde uykumuzu
almak için hemen eve geçtik.
Bizimkiler yorgun olduğumu görünce rahatsız etmeden
odayı boşaltılar bir tek annem kaldı ki garibim canım anam
zararsız ve sessizdi.

Moralim çok bozuktu, sinirliydim.
Önümüzden geçip gitmişler ve biz sadece bakmıştık.
Belki bize saldıracak olan grup son keşfini yapıyordu.

iki üç saat yatıp, kalkacaktım.
Büyük ihtimal öğleden sonrada askerler gelecekti.
ilk önce anneme ekmek arası bir şeyler hazırladım
ardından yer yatağına geçip uzandım.

Ne kadar gözüme uyku girmesede uyumak için can atıyordum.