Aynı gün abim yurda beni görmeye gelmiş ve yiyecek bişeyler getirmiş. Tabi çok fazla dayak yediğim için şuan derste siz bırakın eşyaları biz kardeşine iletiriz denmiş. Elime abinden geldi diyerek bi poşet tutuşturdu efraim hoca. Baktım içinde bisküvi var. Birazdan hoca odasına çağırdı ve çöpü atmamı istedi. Atarken içinde muz kabuğu olduğunu gördüm. Ayda 1 defa haftasonu ev izninde abim bana muzla bisküvi bıraktığını elime geçip geçmediğini sordu. Şaşırdım. Sonra düşündüm. Evet panpalarım huur çocuğu muzumu yedi kabuğunu bana attırdı. Böyle olaylar gelişmeye devam ederken bizim hoca artık eziyetin şiddetini artırmaya başlıyordu. Yurtta Benimle beraber olan kuzenim sabah namazında müezzinliği yanlış yaptı ve koridorda merdivende düz bi şekilde yürüyemeyecek şekle getirilene kadar dövüldü. Daha önce paraların cebimizde değil hocada olduğundan bahsetmiştim. Namaza en son gelen iki kişiden 2şer lira para kesiyordu. Yani herkes saniyenin milyonda 1i gibi bi sürede mescitte olsa dahi 2 kişi bu cezadan kurtulamıyordu. Yurtta odaların tuvaletlerin temizliğinden de biz sorumluyduk ve temizlik yerinde bi hata olursa yine para cezasına çarptırılıyorduk. Elbete tüm öğrenciler bizim gibi eziyet çekmiyordu. imam çocukları, zengin çocukları( giyim mağazası sahibi petrol sahibi çocukları) için hayat gayet güzeldi. Onlar bizim paralarımızla alınan klimanın altında uyuma gibi biz yerde yemek yerken masada yemek yeme gibi bizim asla ulaşamayacağımız lükslere sahipti. Süleymancılarda kot pantolon yasaktır bilen bilir. Ayrıca şuan önemini yitiren benim zamanımda çok yaygın olan intrnet kafelere gitmek çok büyük suçtu. Ve hoca bize yem atarak ve hatta internet kafelerin önlerine ajan öğrenciler sayesinde gittiğimizş biliyor ve bizi cezalandırıyordu. Dayak atarken fantazi yapmayı seviyordu huur çocuğu.