Hastaneye gidince acile geçtik. Bi pansuman yapıp yolladılar. Ayça o kadar endiselenmisti ki ben pansuman yaptırırken eli kolu titriyodu. Hastaneden çıkınca yemek mi yesek dedim. Annemi arayıp bir haber veriyim sonra gideriz dedi. Annesine haber verdikten sonra bizim Naci Ustanın mekanına gittik. Lahmacunları beklerken kendinden bahsetti. Neler hoşlandığı neleri yapmayı sevdiğini gibi. Her kelimesini dikkatle dinledim 10 dakika sonra lahmacunlarımız geldi. Yedikten sonra hesabı ödedim ve dışarı çıktık.
-Bazı günler okula gitmiyosun herhalde
+Evet uyanamıyorum ondan dolayı dedi yalan söylemeye çalıştı ancak oda en az benim kadar başarısızdı.
-Ben seni uyandırırım istersen numaranı vermen yeterli. Bunu söylediğime inanamamıştım.
+Peki o zaman beni her sabah 7.30 da uyandır diyip numarasını verdi. Evine bırakıp durağa yürümeye başladın. Numarasını almanın mutluluğundaydim içim içime sığmıyordu resmen.

Durağa varınca bugün kavga ettiğimiz tirreklerden 3 tanesi durakta duruyolar. Beni gördükleri gibi tanıdılar ve bana doğru koşmaya başladılar. Bende kaçmaya başladım ama buraları pek bilmiyordum 4 dakika koştuktan sonra izimi kaybettirdim sanıp durdum. Birden önümden çıktılar. Kendini savunmaya çalşsamda 3 kişilerdi orda iyi bir dayak yedim. En son bir tane esnaf tirrekleri kovaladığını hatırlıyorum gerisi yok zaten gözlerim karardı. Gözümü açtıgımda Bartu ve Ayça yanımdaydı. Telefon rehberimde olan 2 kişi zaten onlar. Birde annem vardı gerçi ama o da yurtdışında olduğu için ulaşamadılar. Ayçanın gözleri dolmuştu. Bartu ise sinirden duvar yumrukluyordu. Gözlerimi açar açmaz Ayça boynuma atladı. Uzun uzun sarılacakken salak Bartu kim yaptı ulan bunu dedi..