Yanına varınca onu incitmeden kolundan kaldırdım.
-iyimisiniz?
+Evet teşekkür ederim iyiyim sadece birazcık yorgunum.
-isterseniz gideceğiniz yere kadar size eşlik ederim dedim ve bu sayede oturduğu yeri öğrenicektim. Bu sefer işimi sağlama alıyordum. ilk başlarda gerek yok dedi ama biraz ısrar edince kabul etti. Kolumdan güç alarak yürüyordu. Daha ismini bile bilmiyordum ama bildiğim birşey vardı ben gerçekten aşıktım. 200 metre kadar yürüdük hiç konuşmadık. Evinin önüne gelince teşekkür ederim dedi bende önemli olmadığını söyleyip otobüs durağına doğru yöneldim. Otobüsüm geldi bindim ve eve gittim. içim içime sığmıyordu elinin sıcaklığı hala kolumdaydı. Üzerime de biraz parfümü sinmişti. Polarımı koklaya koklaya uyudum..

Ertesi sabah kalktığımda polar hala koynumdaydı. Güne hafif bir tebessümle başladım. Üstümü değiştirip okula gittim. Okula gidince Bartu yanıma geldi. Bende olanları anlattım. Bana boş gözlerle bakıyordu. Ben bile kendi yaptıklarıma şaşırıyordum onun şaşırması zaten normaldi. Bana biraz taktik vermeye başladı. Ancak hiçbirini uygulamıyacaktım. Çok abartılı şeylerdi. Benim yapıma uygun değildi. Kendim olucaktım tek uygulayacagım taktik kendim olmaktı. O gün okul çıkışı yine koşar adımlarla durağa gittim. Aynı yerinde duruyordu. Onu görünce yine heycanlandım. Yine yanına gittim aynı yerde beklemeye başladım. Bir süre sonra koluma dokundu. Vücudum kaskatı kesildi. Dün için teşekkür ederim dedi. Bende önemli olmadığını söyledim. Ona bakarken gözlerim gülüyodu eminim buna. Hangi okulda okuduğunu öğrendim. Biraz daha sohbet ettikten sonra araba geldi ve biz yine yan yana oturduk.

Otobüste de sohbetimiz devam etti. inme vakti gelince beraber indik. Yolda yürürken ismini sordum ve adının Ayça olduğunu öğrendim. Biraz daha yürüdükten sonra bana nerde oturduğumu sordu. Bunu hiç düsünmemiştim. iyi de yalan söyliyemezdim. Bir an duraksadıktan sonra..