Börü, omuznda aniden soğuk bir el sezdi. Elini pusatın zütürmek istedi ancak boşuna. Kıpırdayamıyordu.Sanki donup kalmıştı. Gözleri dışında hiçbir yerini oynatamıyordu. Birden önüne, yıllar önce yitirmiş olan babasını gördü. Gözyaşlarını tutamadı. Babasına,"Baba seni çok özledim"diyordu. Babası,Börüye hiç aldırmadan"Oğul! Beni iyi dinle. Sana öğütlerim var"dedi.
Börü, dirliğinde ilkez böyle bir olaya tanık oluyor, içinde çok değişik duygular seziyordu. Babası sözlerini sürdürdü"Oğul, bugün obada gördüğün kız"dedi. Börü:
-Evet, baba.
-O kız senin için... derken aniden bir gökgürültüsü koptu ve Börü olduğu yere yığıldı.